Ik ga over melk schrijven. Moedermelk en kunstvoeding. En dat is een heel, heel gechargeerd onderwerp. Erger dan bevallingen en vagina’s , de zogenaamde ‘mommywars’ vechten zich voornamelijk uit op het veld van de tiet en de fles.

Hoe de meeste vredelievende schrijvers dit aanpakken is zacht. Rustig worden mensen er aan herinnerd dat moedermelk toch ‘het beste’ is en kunstvoeding ‘ook goed’. …..Tja…daar ga ik dus een andere weg in. Als je mij een beetje kent weet je dat ik bepaald geen blad voor mijn mond neem. Jullie Dolle Moeder is een vrouw met een mening en die mag gehoord.

Maar wacht! Geef me nog heel even voordat je boze comments gaat tikken. Waar ik over ga praten is namelijk het systeem, niet het gezin. Mijn boosheid ligt bij de overheid en de hulpverlening. Niet, nooit, bij de moeder die door misinformatie en slechte begeleiding gedwongen werd een keuze te maken. Al helemaal niet bij de (geschatte) 2% vrouwen die werkelijk geen goede melkproductie kunnen hebben.

Dit gaat over feiten, over kinderlevens en over instincten. Dit is niet een poging om ouders die een keuze hebben gemaakt om hun kind in leven te houden af te vallen!

Zo. Klaar. Nu kunnen we echt beginnen.

Melk. Een baby heeft melk nodig. En dat weet die baby heel instinctief. Als de vrouw uit dat filmpje (de link in de vorige zin, ga maar even kijken. Zo terug) een fles naast haar borst had gehouden, waar denk je dat die baby heen gekropen zou zijn? Juistem! Tiet voor baby’s! Een kind kan overleven op de fles. Soms moet het wel. Een kind kan ook overleven op een eigen kamer en zonder ouders. Maar er is een groot verschil tussen overleven en opbloeien. (Jup, ik zeg het. Zwart op wit. Kunstvoeding is overleven, meer niet…… Rustig aan. Adem even. Weet je het bovenste stukje nog? Ik vindt een hoop mis met het systeem, maar niet met jou! Jij flesvoedende moeder die heeft gezorgd dat haar kind kon overleven. Nogal belangrijk, dat overleven.)

Inspiratie voor dit stuk kwam in de combinatie van twee artikelen. Ten eerste dit blog van Gonneke van Veldhuizen-Staas, lactatiekundige. Ten tweede de verklaring van het WHO dat borstvoeden 800 000 levens per jaar kan redden.

Korte uitleg: Gonneke stelt heel juist dat borstvoeding niet de betere optie is, het is de norm. Het niet geven van borstvoeding draagt een risico op ziektes net als het niet binnenkrijgen van genoeg ijzer risico’s heeft.

De stelling van het WHO: als elk kind in het eerste levensuur borstvoeding krijgt, alleen borstvoeding krijgt voor de eerste zes levensmaanden en daarna borstvoeding naast vaste voeding krijgt gedurende minimaal de eerste twee levensjaren, 800 000 kinderen gered kunnen worden per jaar.

Combineer die twee en ik ga dus het volgende beweren: Het geven van een vorm van kunstvoeding kost 800 00 kinderlevens per jaar! (Hoppa! en iedereen wordt boos. Nogmaals, het systeem, niet de moeder)

Ok. Hier komen nog wat feitjes. We gaan het even over iets heel anders hebben. Kunnen we allemaal even ademhalen voor we weer in de melk duiken.

Ongevallen. (Hmm. Dat ademhalen wordt een beetje moeilijk. Ook een zwaar onderwerp. Maar! Geen melk. Ongevallen hebben niets, helemaal niets met melk te maken.) Ik ben wat in de cijfers gedoken en ga nu uit van deze infographic. In 2013 zijn er 6.3 miljoen kinderen onder 5 jaar gestorven. 5% Daarvan aan ongevallen (injury). In cijfers zijn dat er 315 000. Dat zijn een hoop gestorven kinderen en de meeste ongevallen zijn te voorkomen. Zeer begrijpbaar dat er dus allerlei campagnes  en wetten zijn om kinderen zo veilig mogelijk te houden.

Ok…terug naar de melk…voel je al wat aankomen? Hoe kan het, hoe accepteren we het, dat er meer dan dubbel zoveel kinderen sterven aan het niet krijgen van borstvoeding dan aan ongelukken!? Waar zijn de reclamefilmpjes? De wetten? Waar is de internationale verontwaardiging?  Het is nog steeds zo, en we hebben deze gegevens al eventjes, dat borstvoeding amper beschermd is. Kolfrecht hebben we maar wordt vaak zeer slecht nageleefd. Er zijn geen wetten om borstvoedende moeders te beschermen. Lacatiekundige zorg zit niet in het basispakket van de zorgverzekering. Er zijn nog steeds veel, heel veel, zorgverleners die keihard onzin verkopen over borst en kunstvoeding.

Ongeveer 80% van moeders wil bij de geboorte van hun kind borstvoeding geven. Na zes maanden is meer dan de helft gestopt, vooral vanwege pijn, ongemak of de zorg te weinig melk te hebben. Dat zijn kwaaltjes die vrijwel geheel voorkomen of opgelost kunnen worden. Met goed advies, met steun, met een samenleving die achter je staat. Daarbij denk ik dat de 20% die meteen voor kunstvoeding kiest wellicht nog even zou nadenken als ze weten welke risico’s daaraan kleeft.

Moeders hebben recht op het geven van borstvoeding! Recht op steun, recht op tijd. Recht op goede en juiste informatie op het moment dat ze dat nodig hebben.  Het recht om niet weggezet te worden in een hoekje als je voedt, het recht om niet raar aangekeken te worden. Maar ook niet voedende partners (vader of mee-moeder) hebben rechten; tijd om hun partner te steunen, respect en aanzien als ze dat doen. Het recht om verdorie niet weggezet te worden als lastig of doetje als je voor je kind zorgt!

Pfff…..even rustig worden hoor. Dit ligt mij aan het hart….zo…het gaat weer…

Of het nu om hete thee, autostoeltjes of melk gaat, kinderen verdienen de meest veilige optie. Daarom verdienen ouders echte informatie, zodat ze echte keuzes kunnen maken. Kan je je voorstellen dat een agent zegt dat je je kindje ook gewoon op de achterbank kan zetten “als een autostoeltje niet lukt”? Onzin toch?

Ik weet dat ik harde taal praat. Ik weet dat er ouders zijn die om voor hun echte hele goede redenen voor kunstvoeding kozen. Soms moeten kinderen gewoon overleven. Maar ik droom van een wereld waar ouders echte steun krijgen om hun kinderen veilig te houden. Ik droom van een tijd dat er borstvoeding oplossingen komen voor borstvoeding problemen. Dan kan die hele kunstvoeding industrie op de schop!

….heb ik al een gezegd dat ik geen fan ben van Nutricia?